ม. 1 : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 158 / 480

แสดงให้เห็นว่าพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงให้ความสำคัญในขั้นตอน “การรับ” มากกว่าขั้นตอนอื่นๆ ส่วนว่าจะมีความสำคัญอย่างไร จะได้อธิบายโดยละเอียดต่อไปในหัวข้อ “ความสำคัญและวิธีการรับ ปัจจัย 4” 3. การบริโภคใช้ส

บทความนี้เผยให้เห็นถึงความสำคัญของขั้นตอนการ “รับ” ปัจจัย 4 ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงเน้นย้ำ โดยการบริโภคใช้สอยและการดูแลรักษานั้นมีวัตถุประสงค์เพื่อให้พระภิกษุสามารถฝึกอบรมได้อย่างเหมาะสม ซึ่งการใช้ป

5. การสละ และการกำจัดปัจจัย 4 ในขั้นตอนที่ 5 นี้ แบ่งออกเป็น 2 วิธี คือ 1) การสละ หมายถึงเมื่อได้รับปัจจัย 4 มาแล้ว หากเห็นว่าสามารถแบ่งปันปัจจัย 4 ให้เป็นประโยชน์ แก่เพื่อนสหธรรมิกผู้ประพฤติธรรมได้ก็

ในขั้นตอนที่ 5 การสละปัจจัย 4 หมายถึงการแบ่งปันหรือถวายให้ผู้มีคุณธรรม ส่วนการกำจัดเป็นการทำลาย หรือกำจัดวัสดุที่ใช้แล้วให้เหมาะสม เช่น การใช้ผ้าจีวรเก่าเพื่อทำความสะอาด การรับปัจจัย 4 นับว่าเป็นสิ่งจ

ผลต่อการสร้างนิสัย หรือกว่าจะมาเป็นอุปกรณ์ให้พระภิกษุได้ใช้ฝึกฝนตนเอง ก็ต้องผ่านขั้นตอนการ “รับ มาก่อน หากพระภิกษุไม่ได้รับปัจจัย 4 นั้นไว้ ขั้นตอนต่างๆ ที่กล่าวมาข้างต้นจะไม่มีวันเกิดขึ้นได้เลย ดังนั

การรับปัจจัย 4 เป็นประตูที่จะมีผลกระทบต่อการพัฒนานิสัยและคุณธรรมของพระภิกษุอย่างมาก การรับหรือไม่รับปัจจัย 4 ส่งผลต่อชีวิตและการบำเพ็ญสมณธรรมของพระภิกษุ หากไม่รับจะส่งผลให้มีความลำบากเมื่อเกิดความจำเป

6.8.3 หลักการรับปัจจัย 4 หลักในการรับปัจจัย 4 พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงให้หลักว่า พระภิกษุควรจะยินดีปัจจัยตามมีตาม ได้ หรือเป็นผู้มีความสันโดษในปัจจัย 4 ดังที่พระองค์ทรงสรรเสริญพระมหากัสสปเถระไว้ว่า “ดูก

หลักการรับปัจจัย 4 จากพระสัมมาสัมพุทธเจ้าชี้ให้เห็นความสำคัญของความสันโดษ โดยพระมหากัสสปเป็นตัวอย่างที่แสดงถึงการยินดีในปัจจัยต่างๆ ตามเหตุปัจจัย ชี้แนะแนวทางการรับปัจจัยอย่างมีสติและเห็นโทษของการแสวง

6.12.1 ทัศนคติเรื่องปัจจัย 4 กับการใช้ชีวิต ประโยชน์ประการแรกที่ฆราวาสสามารถนำมาปรับใช้ เพื่อประโยชน์แก่ตนเองได้ คือการนำความรู้ เรื่องทัศนคติเกี่ยวกับปัจจัย 4 มาใช้ในชีวิตของตนเอง ดังนี้ 1. ทัศนคติที

บทความนี้นำเสนอวิธีการที่ฆราวาสสามารถปรับใช้ทัศนคติเกี่ยวกับปัจจัย 4 เพื่อประโยชน์ในชีวิตประจำวันผ่านการใช้เสื้อผ้า อาหาร และที่อยู่อาศัยอย่างมีสติและคำนึงถึงความคุ้มค่าแหล่งที่อยู่อาศัยต้องสะอาดและเห

7.1 ธรรมที่ชื่อว่า “กาลัญญู” บทที่ 7 ขั้นตอนที่ 5 กาลัญญู จากการศึกษาธัมมัญญูสูตรทั้ง 4 ขั้นตอนที่ผ่านมา พอจะทำให้เห็นวิธีการฝึกที่พระสัมมาสัมพุทธ เจ้าทรงแนะนำได้ว่า พระภิกษุต้องมีความรู้และความเข้าใจ

บทนี้กล่าวถึงการฝึกฝนและเข้าใจในธรรมที่เรียกว่า กาลัญญู ซึ่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสอนให้พระภิกษุรู้จักการบริหารเวลาอย่างเหมาะสม เพื่อพัฒนาคุณธรรมและการฝึกฝนตนเอง โดยนำกิจกรรมการเรียน การสอบถาม การประก

7.3 เวลากับชีวิต พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงนำเอาเรื่องการบริหารเวลามาตรัสไว้ในขั้นตอนที่ 5 ซึ่งชี้ให้เห็นว่า การฝึก เพื่อให้เป็นผู้รู้จักบริหารเวลาทำได้ยากกว่าขั้นตอนอื่นๆ ที่เคยศึกษาผ่านมา อีกทั้งเวลายัง

บทความนี้พูดถึงความสำคัญของการบริหารเวลาในชีวิตตามคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า โดยชี้ให้เห็นถึงการที่ผู้คนมักไม่สนใจเวลาจนกระทั่งส่งผลกระทบต่อชีวิต โดยมีความจริงเกี่ยวกับเวลาที่ส่งผลต่อชีวิตมนุษย์ 5 ปร

ของอายุ เมื่อความชรามาถึง คนส่วนใหญ่จะเริ่มรู้สึกได้ จากทั้งความเปลี่ยนแปลงทางสรีระร่างกาย และ ความแข็งแรงที่ลดน้อยถอยลงอย่างชัดเจน แต่แม้อย่างนั้น ก็ยังมีน้อยคนนัก ที่จะได้ย้อนกลับมา พิจารณาว่า ตลอดเ

เมื่อความชราเข้ามาถึง หลายคนเริ่มรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงทางร่างกายและพลังกายที่ลดลง แต่ยังมีน้อยคนนักที่ได้พิจารณาว่าได้สั่งสมบุญบารมีมามากน้อยเพียงใด การใช้ช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการสร้างบุญบารมีมักถู

ดังนั้น เวลาจึงมีคุณค่ากับทุกๆ ชีวิต และแม้เวลาจะเดินไปโดยที่เราไม่รู้สึกตัวก็ตาม ก็ต้อง พยายามพิจารณา เพื่อใช้เวลาที่มีอยู่นั้น ให้เป็นประโยชน์กับชีวิตให้มากที่สุด 7.3.2 ความไม่ประมาทในชีวิต สำหรับผู

บทความนี้กล่าวถึงความสำคัญของเวลาในชีวิตและการไม่ประมาท ซึ่งนำมาจากคำสอนในรัฏฐปาลสูตร โดยพระรัฐปาละที่ออกบวชตั้งแต่ยังหนุ่ม เนื่องจากเห็นคุณค่าของการทำความดีและเข้าใจในความไม่แน่นอนของชีวิต รวมถึงการเ

3. โลกไม่มีอะไรเป็นของตน จำต้องละทิ้งสิ่งทั้งปวงไป หมายถึง ทรัพย์สินเงินทอง ความสุขทั้ง หลายในทางโลกนี้ เมื่อตายไปแล้วก็เอาติดตัวไปไม่ได้สักอย่างเดียว 4. โลกพร่องอยู่เป็นนิตย์ ไม่รู้จักอิ่ม เป็นทาสแห่

เนื้อหานี้พูดถึงความจริงของชีวิตที่ไม่สามารถพาอะไรไปได้เมื่อจากโลก และการมีความต้องการตลอดเวลา การรู้จักพิจารณาถึงความตายช่วยกระตุ้นให้คนทำความดีตามที่พระพุทธเจ้าได้สอน. พระองค์ให้เราระลึกถึงความตายทั

“หากเวลานี้ มีข้าราชการของพระองค์ผู้มาจากทั้ง 4 ทิศ กราบทูลว่า ขณะนี้มีภูเขาใหญ่สูงเทียม เมฆกำลังกลิ้งบดขยี้สัตว์ทั้งหลายเข้ามา พระองค์จะทรงปรารถนาเพื่อทำสิ่งใด ก็ขอได้โปรดทำเถิด” จากนั้นทรงถามต่อไปว่

เนื้อหานี้กล่าวถึงคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเกี่ยวกับการยอมรับความไม่แน่นอนของชีวิต และการต้องรีบเร่งในการสั่งสมบุญในขณะที่ยังมีชีวิตอยู่ การศึกษาความคิดของพระพุทธศาสนาอย่างลึกซึ้งเผยให้เห็นว่าเวลาใน

4. ชีวิตเหมือนแม่น้ำที่ไหลลงจากภูเขา เพราะไหลไปไม่มีหยุด 5. ชีวิตเหมือนก้อนน้ำลายที่ถ่มออกไป เพราะกำจัดทิ้งได้อย่างง่ายดาย 6. ชีวิตเหมือนก้อนเนื้อในกระทะเหล็กที่เผาไฟตลอดวัน ซึ่งเนื้อนั้นจะตั้งอยู่ไม่

เนื้อหานี้พูดถึงความจริงเกี่ยวกับชีวิตที่เหมือนแม่น้ำที่ไหลไปไม่มีหยุด โดยยกตัวอย่างเปรียบเทียบต่างๆ จากพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่เตือนให้มนุษย์ตระหนักว่าเวลาในชีวิตมีจำกัด และไม่มีใครสามารถยืนยันความยืน

5. คติ ชื่อว่าไม่มีนิมิต เพราะกำหนดแน่ไม่ได้ ว่าตายแล้วจะไปเกิด ณ ที่ใด 7.4.3 ควรใช้เวลาที่มีเพื่อทำความดีให้มากที่สุด เพราะเหตุที่ความตายไม่มีนิมิตหมายนี้ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงทรงสอนให้พระภิกษุใช้เว

บทความนี้กล่าวถึงการใช้เวลาในชีวิตอย่างคุ้มค่า โดยอ้างอิงจากคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผ่านข้อความในภัทเทกรัตตสูตร ซึ่งสอนให้เราใช้เวลาที่มีอยู่ในการทำความดี ไม่ควรสนใจสิ่งที่ผ่านไปหรือสิ่งที่ยังมาไม

7.5.1 ความสำคัญของกาลทั้ง 4 การเป็นผู้รู้จักกาล หมายถึง การรู้จักเวลาอันสมควรในการทำกิจทั้ง 4 ประการ คือ การเรียน การสอบถาม การประกอบความเพียร และการหลีกออกเร้นให้สมบูรณ์ 1) การเรียน หมายถึงการศึกษาเล

เนื้อหาอธิบายถึงความสำคัญของการรู้จักกาลทั้ง 4 เพื่อการฝึกอบรมในพระพุทธศาสนา การเรียนรู้พระธรรมวินัย การสอบถามหัวข้อธรรมที่สงสัย การประกอบความเพียร และการหลีกออกเร้นอย่างสมบูรณ์ โดยเน้นที่การเพิ่มพูนค

2. “ผู้ตอบคำถาม” ในที่นี้หมายถึงครูบาอาจารย์ หรือท่านผู้รู้ที่รู้จริง คือรู้ทั้งธรรมะที่พระสัมมา สัมพุทธเจ้าสอนไว้ รู้ทั้งความหมายและเข้าใจถึงวิธีปฏิบัติที่ได้ผล และท่านต้องเป็นผู้ฝึกฝนอบรมตนเองมา อย่

บทความนี้กล่าวถึงความสำคัญของครูบาอาจารย์ที่มีความรู้ความเชี่ยวชาญในธรรมะพระพุทธเจ้าสำหรับพระภิกษุในการบรรลุมรรคผลนิพพาน และเสนอแนวทางการฝึกฝนเอง โดยมี 5 ปัจจัยสำคัญ รวมถึงการอยู่ในสถานที่เหมาะสม การม

ดังนั้น ในการหลีกออกเร้น จึงเน้นในการฝึกปฏิบัติเพื่อขัดเกลาจิตใจ หรือ “อัตถัญญู” และการ ประเมินคุณธรรมภายในหรือ “อัตตัญญู” สรุปได้ว่า กาลทั้ง 4 ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสอนให้พระภิกษุฝึกปฏิบัติ ก็คือก

บทความนี้สรุปการฝึกปฏิบัติตามแนวทางที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าแนะนำ โดยแบ่งกิจวัตรสำคัญออกเป็น 4 ประการเพื่อพัฒนาคุณธรรมและทำให้พระภิกษุเข้าถึงพระนิพพานได้อย่างแท้จริง โดยความสัมพันธ์ระหว่างการเรียนรู้และป

คือ 3) การประกอบความเพียร หรือหมายถึงการเจริญสมาธิภาวนา แนวทางในการปฏิบัติโดยทั่วไป 3.1) พระภิกษุต้องไม่เป็นผู้เกียจคร้าน 3.2) พระภิกษุต้องมีความคิดน้อมไปทางที่จะได้ปรารภความเพียร เช่น ไม่ว่าจะทำการงา

การประกอบความเพียรหรือการเจริญสมาธิภาวนาเกี่ยวข้องกับความขยันของพระภิกษุ แม้ในสภาพแวดล้อมที่ไม่เหมาะสม พระภิกษุต้องรักษาคุณสมบัติในการมีความศรัทธา มีสุขภาพดี และไม่โอ้อวดตนเอง การปรารภความเพียรอย่างจร

1. ภิกษุอยู่ประจำที่ย่อมมีสิ่งของมาก มีการสะสมสิ่งของมาก 2. มีเภสัชมาก มีการสะสมเภสัชมาก 3. มีกิจมาก มีกรณียะมาก ไม่ฉลาดในกิจที่จะต้องทำ 4. ย่อมอยู่คลุกคลีด้วยคฤหัสถ์และบรรพชิตด้วยการคลุกคลีกับคฤหัสถ์

เนื้อหาดังกล่าวกล่าวถึงความสำคัญของการฝึกอบรมพระภิกษุเพื่อไม่ให้เสื่อมจากกุศลธรรม โดยมีการระบุธรรม 6 ประการที่ทำให้พระภิกษุไม่รู้จักกิจสำคัญที่ควรทำ ซึ่งรวมถึงการเชื่อมโยงกับคฤหัสถ์และการไม่หลีกเลี่ยง

ฉะนั้น เราจึงเรียกว่าเป็นปริสัญญ ภิกษุเป็นธัมมัญญู อัตถัญญู อัตตัญญู มัตตัญญู กาลัญญู ปริสัญญู ด้วยประการฉะนี้ 8.2 คำแปลและความหมาย “ปริสัญญ” แปลว่า ผู้รู้จักบริษัท รู้จักสังคมของคนเพื่อจะได้ประพฤติปฏ

บทความนี้อธิบายความหมายของปริสัญญู ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญสำหรับพระภิกษุในการรู้จักกลุ่มบุคคลทั้ง 4 คือ กษัตริย์ พราหมณ์ คฤหบดี และสมณะ โดยการรู้จักเข้าหาและวางตัวอย่างเหมาะสมจะทำให้เกิดการยอมรับและศรัทธาจา

8.4 บริษัท 4 8.4.1 บริษัท 4 คือใคร บริษัท ก็คือกลุ่มคน ในอดีตพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแบ่งกลุ่มคนออกเป็น 4 กลุ่ม ได้แก่ 1) กลุ่มกษัตริย์ หมายถึง กษัตริย์ผู้ปกครองเมืองต่างๆ 2) กลุ่มพราหมณ์ หมายถึง พวกพรา

บทความนี้ชี้ให้เห็นถึงบริษัท 4 ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้แบ่งกลุ่มคนออกเป็นสี่กลุ่ม ซึ่งมีผลสำคัญต่อการเผยแผ่พระพุทธศาสนาในอดีตและปัจจุบัน โดยทั้งสี่กลุ่มได้แก่ กษัตริย์, พราหมณ์, คฤหบดี และสมณะ ต่างมี